Kώστας Kαββαθάς

"...Aντί να είσαι ευχαριστημένος που ζεις σε μία από τις Eπιλεγμένες Xώρες, που η εταιρία
σου οδεύει προς το Xρηματιστήριο, έχεις A-Class και BMW (δεν έχω, αλλά θα μπορούσα),
γκρινιάζεις που βομβαρδίζουν το Bελιγράδι; Tι ήθελες να βομβαρδίσουν; Tην ?γκυρα;..."

Aπεταξάμην

ΔYO τρεις επισημάνσεις από τον παλιό μου φίλο ήταν αρκετές για να με κάνουν ν? αλλάξω
πρόσωπο και, τολμώ να πω, δέρμα και μαλλιά. Mάτια δε χρειάστηκε ν? αλλάξω γιατί, από
κάποιο λάθος στο γεννετικό κώδικα, έχουν το ίδιο χρώμα με της Mαντλίν Oλμπράιτ. H
μετάλλαξη, από ένα βρομερό, τρίτης κατηγορίας Bαλκάνιο που νηστεύει, πάει Aνάσταση (χωρίς
να την... πολυπιστεύει), ρίχνει βαρελότα, ψήνει αρνιά, τρώει κοκορέτσι, δακρύζει με ?ξιον
Eστί και τον Xατζιδάκι, διαβάζει Σεφέρη, Eλύτη και στα εικονίσματα έχει τον ?γιο Kωστή
Παλαμά, σ? ένα πολιτισμένο Eυρωπαίο και γιατί όχι, Eπιλεγμένο Aμερικανό πολίτη, δεν ήταν
εύκολη. Πέρα απ? ότι έπρεπε να αραδιάσει τα φριχτά ελαττώματα της φυλής, έπρεπε να δείξει
τι σημαίνει να είσαι τριτοκοσμικός Bαλκάνιος. «Bρε λούστρο, λέει. Έχεις δει άλλο λαό σαν
τους Έλληνες; Δε βλέπεις τις φάτσες, τα προκοίλια και τις μουστάκες; Δεν κοιτάς πως, αντί
να τρεφόμεθα, χλαπακιάζουμε; Δε βλέπεις τα σκουπίδια, τα καμένα δάση, τη βρόμα; Kαι το
συναίσθημα; Πού βάζεις το συναίσθημα. Συμπαράσταση στον Kάστρο, στους Kούρδους, στους
Σέρβους, στους Kύπριους. Όλο με τους χαμένους, τους losers είμαστε. Ποτέ με τους νικητές.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις τη δυστυχία να είσαι Έλληνας;».
Φτάνει, φώναξα. Έχεις δίκιο. Eίμαι ένα μεσογειακό/βαλκάνιο σκουλίκι. Mε σκούρο δέρμα και
μαύρα μαλλιά, που πίνει, μεθάει και καπνίζει. Που τρώει φασολάδα και μακαρονάδα. Που
χορεύει ζεϊμπέκικο και ταραντέλα, τραγουδάει στα καπηλειά και κλέβει γίδια και κότες.
«Δεν μπορείς και δεν πρέπει να συνεχίσεις έτσι» είπε. «Aν θέλεις να γίνεις Eυρωπαίος,
μέρος της Nέας Tάξης, πρέπει ν? αλλάξεις». Kαι, πράγματι αυτό έκανα. Aπό τις 5 Mαρτίου
1999 δεν είμαι πια γιός της Eρασμίας και του Δημητρίου Kαββαθά, αλλά ένας καινούριος,
γενναίος άνθρωπος. H μετάλλαξη έγινε δυνατή με δύο τρόπους. Πρώτα έκανα delete το file
της καταγωγής μου. Δεν ήταν δυνατόν να μπω στις ελίτ που κυβερνούν τη χώρα με τον πατέρα
να έχει γεννηθεί στα Bυτινέικα Πύργου Hλείας. Oύτε μπορούσα να λέω ότι η μάνα γεννήθηκε
σε χωριό των Tρικάλων ή, ότι ο παππούς κατάγεται από χωριό κοντά στο Mυστρά. Aν ήταν
επιστάτης του Παλαιολόγου, τότε κάτι θα γινόταν. Για όλους αυτούς τους λόγους πρώτα έκανα
delete την εικόνα της ταλαιπωρημένης (από την πείνα και τις κακουχίες) μάνας μου. Έχασε
ένα παιδί (στην Kατοχή οι Γερμανοϊταλοί φασίστες επέτρεπαν να περιθάλπονται μόνο
μαυραγορίτες, δοσίλογοι και λοιπά ρεμάλια) και μετά, στον Eμφύλιο, προσπάθησε να
μεγαλώσει ένα άλλο (εμένα), τρέχοντας «σαν την τρελή» (ούτε τζι τι άι δε διέθετε η
πτωχή), επειδή είχε ακούσει πως στα Πατήσια, στον Πειραιά ή στο Περιστέρι κάποιος
μαυραγορίτης πουλούσε λάδι, φασόλια ή φακές. Tη θυμάμαι να με προστατεύει απ? τις
σφαίρες, καθώς αλαφιασμένη επέστρεφε στο σπίτι-καταφύγιο στου Kυνοσάργους. Aφού τελείωσα
με τη μάνα, διέγραψα τον πατέρα. Πού ακούστηκε ένας δικηγόρος να πεθαίνει... πτωχός; Aφού
απαλλάχτηκα απ? το στίγμα των γονιών, έκανα delete και στην αρχαία και νεότερη ιστορία
μου. Aφού, όπως λένε οι Έλληνες «αιρετικοί», ουδεμία σχέση έχουν οι νέοι Έλληνες με τους
αρχαίους, πέταξα όλους τους τόμους με τα έργα των «αρχαίων» και μετά έκαψα τους τόμους
της νεότερης ιστορίας. Για να ανήκω στους πολιτισμένους έπρεπε να διαγράψω αγριόφατσες
τύπου Aνδρούτσου, Kολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, κ.λπ. και να τις αντικαταστήσω με
εξευγενισμένες τύπου Mπλερ, Σρέντερ, ντ? Aλέμα, Σολάνα, Σιράκ, και Oλμπράιτ. Ή είσαι
πολιτισμένος, σκέφθηκα, ή όχι. Όταν τέλειωσα με τις διαγραφές, πήγα για σπουδές στο
εξωτερικό κι αυτό γιατί, μόνο απόφοιτοι ξένων πανεπιστημίων (Xάρβαρντ, Γέιλ, Oξφόρδης,
Φρανκφούρτης κ.λπ.) γίνονταν δεκτοί στην αυλή του βασιλιά Aρθούρου. Όταν, ύστερα από
χρόνια, επέστρεψα στην Eλλάδα, ήμουν έτοιμος να την «πουλήσω», πράγμα που έκανα μη
πηγαίνοντας στο στρατό, επειδή υπέφερα από «ψυχολογικές διαταραχές». Θυμάμαι ότι στις
συζητήσεις με τον Pούλη και τον Λούλη, τη Σούλα και τη Γιούλα γελούσα με τα κορόιδα που
έκαναν τη θητεία τους, μια και ήξερα ότι, λόγω της νέας τάξης πραγμάτων, της
παγκοσμιοποίησης, του διευρυμένου ρόλου του NATO και της ανάγκης να ανοίξουν οι αγορές,
σε λίγο δε θα υπήρχαν σύνορα. Δηλαδή θα υπήρχαν, αλλά μόνο για τις χώρες που διαθέτουν
«έξυπνα» όπλα, βομβαρδιστικά, μαχητικά, πυρηνικά υποβρύχια και πυραύλους κρουζ. Oι λαοί
αυτών των χωρών (βλέπε Aντίλογο, δημοσίευμα της Φρανκφούρτερ Aλγκεμάινε) θα μπορούν να
κοιμούνται ήσυχοι, να αγοράζουν BMW και Mερτσέντες, Σάαμπ και ?λφα Pομέο, ενώ οι άλλοι,
οι «κάφροι» των Bαλκανίων και άλλων, μη «ευλογημένων» από το θεό περιοχών του πλανήτη, θα
βομβαρδίζονται κατά βούληση.
Έκανα delete στην καταγωγή μου, εξαφάνισα γονείς και ήρωες (από τις Θερμοπύλες μέχρι την
Aντίσταση), πήγα στο Γέιλ, μπήκα και στη δούλεψη του βασιλιά (μέχρι περιοδικά έβγαλα και
αγόρασα και Λάντσια Iντεγκράλε), αλλά κάτι δε μου καθόταν.
«Bρε, βλήμα» έλεγε η (ρεαλιστική) φωνή μέσα μου. «Όλα τα ?χεις. Aντί να είσαι
ευχαριστημένος που ζεις σε μία από τις Eπιλεγμένες Xώρες, που η εταιρία σου οδεύει προς
το Xρηματιστήριο, έχεις A-Class και BMW (δεν έχω, αλλά θα μπορούσα), εσύ γκρινιάζεις που
βομβαρδίζουν το Bελιγράδι; Tι ήθελες να βομβαρδίσουν; Tην ?γκυρα; H Tουρκία δεν κάνει
εθνοκάθαρση στο Kουρδιστάν, ούτε κατέλαβε τη μισή Kύπρο. Bλάκα, ε βλάκα...»
Θεέ μου, ψιθύρισα. Πόσο δίκιο έχουν οι της ρεάλ πολιτίκ. ?φωνο μ? αφήνουν τα επιχειρήματά
τους. Tώρα που το καλοσκέπτομαι έχουν απόλυτο δίκιο. Aπό σήμερα είμαι πολίτης της
Pleasantville και πρωταγωνιστής του Truman Show. Tο πρωί αγόρασα μετοχές, το μεσημέρι
δοκίμασα τη νέα S Class και το βράδυ πήγα Aράχωβα.
Kαλώς σας βρήκα στον πλανήτη των πιθήκων._K.K.

(*)